Wyspa Olchon i kamienna Buriatka 12

Wyspa Olchon to jedno z najbardziej obleganych miejsc w sezonie przez rosyjskich turystów. Nic więc dziwnego, że miejscowi próbują zarobić jak najwięcej na tym ruchu. Administracja państwowa im w tym pomaga. Wprowadziła prawo, które mówi o tym, że tylko mieszkańcy mogą poruszać się samochodami po wyznaczonych rejonach. Aby dotrzeć na północny kraniec wyspy, turyści korzystają z wycieczek, które oferują miejscowe biura podróży.

O realiach dojazdu tutaj pisałam już we wpisie Przejazd na Olchon – z Arszanu do Chużyru.

Postanowiliśmy pojechać do przylądka Choboj. Leży na północy. Buriaci – rdzenna ludność – wierzą, że jest tam zaklęta kobieta. Została ukazana za zazdrość. Będzie kamieniem dopóki na świecie istnieje zło i zawiść. I rzeczywiście, zarówno od strony morza, jak i lądu można dostrzec profil Buriatki. Na jej kamiennej twarzy maluje się powaga, smutek i oczekiwanie na lepsze czasy.

Zanim zobaczymy Buriatkę, zwiedzimy też kilka innych miejsc na wyspie Olchon. Wyjeżdżamy rano starym UAZ-em z Chużyru – wsi w centrum wyspy. Naszym przewodnikiem i jednocześnie kierowcą jest szpakowaty pan. Ma około 60 lat. Jest gadatliwy i sympatyczny. Podróżują z nami dwie panie w średnim wieku i grupa zbuntowanych nastolatek.

Wyspa Olchon, droga na północny kraniec, autor: M

Jedziemy po leśnych dróżkach i wertepach. Średnia prędkość to 10 km/h. Teraz nie dziwię się, dlaczego miejscowa ludność nie inwestuje w lepsze samochody. Prosta mechaniczna konstrukcja UAZ-u, którym się poruszamy, to najlepsze rozwiązanie na takie warunki jazdy.

Charaldaj

Wyspa Olchon, przylądek Charaldaj, autor: Justyna N.

Wyspa Olchon, plaża w okolicy przylądka Charaldaj, autor: Justyna N.

Wyspa Olchon, widok na ląd z przylądka Charaldaj, autor: Justyna N.

To nasz pierwszy przystanek. Jeśli ktoś marzy o wakacjach na zupełnym odludziu, braku towarzystwa i samotnych wieczorach, to miejsce idealne dla niego. W okolicach przylądka rozciąga się piękna piaszczysta plaża z widokiem na góry. Można tam rozbić namiot. Sąsiadów raczej nie będzie. Jedynym towarzystwem mogą być krowy, które przychodzą napić się wody.

Pieszczanka

Wyspa Olchon, Pieszczanka, autor: Justyna N.

Wyspa Olchon, most w Pieszczance, autor: M.

Wyspa Olchon, widok na plażę w Pieszczance, autor: Justyna N.

Dojeżdżamy do opuszczonej wioski. W latach 50. istniała tu kolonia karna, do której zsyłano drobnych przestępców – złodziejaszków albo amatorów prześmiewczej pieśni politycznej. Więźniowie pracowali w przetwórni rybnej.

Kolonię zamknięto, jednak część osadników została na miejscu. We wsi było 20 domów, mieszkańcy tak jak wcześniej żyli z rybołówstwa. Jednak w latach 70. osadę zaczęły zasypywać ruchome wyspy. Ludzie opuścili swoje domy. Nikt już tam nie mieszka. Dziś widać tylko pozostałości drewnianych chałup, starego pomostu i łodzi.

Choboj

Wyspa Olchon, przyladek Choboj, autor: M.

Wyspa Olchon, kamienna Buriatka na przyladku Choboj, autor: M.

Wyspa Olchon, widok z przyladka Choboj, autor: M.

Choboj to inaczej kieł. Nazwa przylądka pochodzi z języka buriackiego. W oddali możemy dostrzec rysy twarzy zaklętej kobiety. Z północnego krańca wyspy Olchon roztacza się piękny krajobraz na góry, które znajdują się po drugiej stronie jeziora. Czasem można tu dostrzec nerpy – jedyne słodkowodne foki na świecie. Żyją w wodach Bajkału.

Wyspa Olchon, przygotowanie obiadu dla uczestników wycieczki, autor: M.

Tu po raz pierwszy jem na obiad uchę – tradycyjną rosyjską zupę. Jest to wywar z kawałków ryby z dodatkiem cebuli, selera, pietruszki i przypraw. Kierowca gotował ją sam poprzedniego dnia. Teraz odgrzewa ją na ognisku i za chwilę zaprosi nas do stołu.

Przylądek Szunte-Lewyj

Wyspa Olchon, przylądek Szunte-Lewyj, autor: M.

Wyspa Olchon, widok z przylądka Szunte-Lewyj, autor: M.

Przejeżdżamy na drugą stronę wyspy, na wschód. Szunte to po buriacku modrzew. I rzeczywiście w okolicy rosną tylko te drzewa. Szunte-Lewyj to też przylądek miłości. Legenda głosi, że jeśli małżeństwo długo nie mogło mieć dzieci, sąsiedzi stawiali tam dla nich jurtę na jedną noc i dzięki temu kobieta zachodziła w ciążę.

Trzej Bracia

Wyspa Olchon, przylądek Trzej Bracia, autor: M.

Wyspa Olchon, widok z przylądka Trzej Bracia, autor: M.

Wyspa Olchon, kamienna głowa konia na przylądku Trzej Bracia, autor: M.

Pewnego pięknego dni stary szaman pozwolił swoim trzem synom orłom polecieć przed siebie, aby obejrzeli świat. Ojciec zakazał im jedzenia zdechłego konia, jednak go nie posłuchali. Przez to wzbudzili gniew i rozpacz szamana. W akcie desperacji, aby uchronić synów przed karą bogów, ojciec zamienił ich w skały.

Do dziś kamienni bracia tkwią nad brzegiem Bajkału. Skały porastają porosty, które zmieniają kolor w zależności od pogody.

Uzury

Wyspa Olchon, stacja badawcza Uzury, autor: M.

Wyspa Olchon, stacja badawcza Uzury, autor: M.

To już ostatni przystanek. Zatrzymujemy się w stacji badawczej, która składa się z kilku domostw. То jedyna zamieszkana osada na wschodniej części wyspy Olchon. Naukowcy prowadzą tu badania meteorologiczne i geologiczne. Zostaje nam już tylko powrót i wspólny wieczór przy zachodzie słońca.